Terug naar de menselijkheid

Yes, mijn tien cm hakken zijn weer uit de kast gehaald. Ik kan weer mee galmen met Hazes op weg naar die enkele klant waar we nog mogen komen. Heerlijk, zou je zeggen. Klopt, maar toch maak ik me zorgen. Waar is onze menselijkheid gebleven? De oprechte aandacht voor elkaar als het gaat om corona?

Even voor de duidelijkheid. Manlief is weer genezen van corona, de kids zijn hersteld van tien dagen quarantaine en ouderstress en iedereen is weer lekker actief. Op kantoor hebben we ons netjes gehouden aan alle RIVM-regels. We hebben sneltests aangeschaft, zodat iemand met klachten zichzelf direct kan testen. Goed geregeld allemaal.

Toch is de wereld in acht maanden in snel tempo veranderd. Zorgprofessionals worden bedreigd; uitlatingen van experts in twijfel getrokken; oordelen zijn aan de orde van de dag en menselijke aandacht is ver te zoeken. We zijn ineens allemaal viroloog, rechter of openbaar aanklager. Dat heb ik zelf ook aan den lijve ondervonden. Ik werd persoonlijk veroordeeld omdat ik volgens een aantal personen te snel was gaan werken. Deze mensen veroordeelde mij omdat ik me volgens hen niet aan de regels had gehouden en dat terwijl ik alle (quarantaine) regels had nageleefd. Ik werd veroordeeld zonder dat er iemand was die mij vragen stelde over mijn privé situatie.

Ik voel mij geraakt door covid doordat het virus onze menselijkheid aantast. Dit komt door het gebrek aan menselijk contact, de knuffel van oma, die drie, net te intieme zoenen op de wang tijdens een netwerkbijeenkomst. Of de simpele begroeting met een handdruk of hug. Alsof we nu al zijn vergeten hoe het was voor 15 maart. Toen leek de wereld toch menselijker, we pakte de telefoon als je een paar dagen niet op kantoor was en gingen met elkaar in gesprek als we een vraag hadden. Ik wil dit weer terug al moet het op een ander manier.

Ik blijf zoek gaan naar wat ik wel kan doen om menselijk te blijven en met echte aandacht en interesse in contact te blijven met mijn omgeving. Ik blijf geloven in de menselijkheid, in het stellen van vragen en daarmee de verbinding aangaan. En het werkt! Ik geloof in ons mensen. Jij ook?