Een van mijn favoriete schrijvers is Paulo Coelho, een Braziliaanse schrijver beroemd geworden met zijn boek de Alchemist dat wereldwijd al meer dan 30 miljoen keer is verkocht. Voor mij is Coelho een voorbeeld van hoe je door aandacht te geven aan iets waarin je gelooft, persoonlijk kunt groeien.

Ik herken een aantal dingen in zijn boeken De passie voor de mens en het lopen van de camino, de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Nu heb ik deze al vier keer gelopen en denk ik dat ik inmiddels geoefender ben dan Paulo. 2020 zou mijn caminojubileumjaar worden. En je begrijpt… corona gooide roet in het eten. Mijn wandelschoenen bleven in de kast. Geen bergen en dalen, geen plensbuien, waardoor ik op mijn onderbroek nat was, geen heerlijke rioja in een van die idyllische albergues en ook geen blaren, die ik overigens niet gemist heb. Wat ik wel miste was drie weken lopen met max zes kg op mijn rug, mooie gesprekken met andere pelgrims, focus en aandacht, het onderzoeken van mijn eigen gedachten en antwoorden op vragen, maar ook gewoon tijd voor mezelf.

Ik heb het gemist maar daardoor ook juist gewaardeerd. Hoe waardevol is dat. 2021 is begonnen met het gemis van lekker uit eten gaan, slenteren door een versierde stad en kerstcadeautjes kopen, een biertje op de voetbalclub of hoe simpel ook, verf kopen bij de bouwmarkt omdat je tussen kerst en oud en nieuw je kamer een andere kleur wilt geven.

Al deze gewone dingen blijken ineens ongewoon te zijn. Dat wat ooit vanzelfsprekend was is nu luxe geworden. We hebben een andere kijk op de wereld gekregen; focussen op wat er is en wat kan, is belangrijker geworden dan wát we missen. Stippen op de horizon zetten, blijft een noodzaak om hoop te kunnen houden. Heb hoop, geef jezelf aandacht, zet veel stippen op de horizon.  Maak van een 2021 een hoopvol jaar waar we met of zonder wandelschoenen en vooral zonder blaren doorheen kunnen lopen.

Hart van Lansingerland 5-1-2021