Afscheid nemen bestaat niet, zong Marco Borsato ooit. Nou dat bestaat wel degelijk! Afscheid nemen van het oude en het nieuwe omarmen is niet makkelijk. Het doet pijn, is oncomfortabel, maar geeft wel ruimte voor vernieuwing en verandering.

Zelf heb ik een hekel aan afscheid nemen. Maar juist daardoor zegt het me ook altijd iets. Een nieuwe Innervida strategie betekent onze oude wegdoen.  Hoe blij ik ook ben met onze nieuwe koers, die geeft mij ook best wat interne struggels. Doen we het zo goed? Is dit de toekomst en gaat iedereen hierin mee? Nee, natuurlijk niet. En dus neem ik met pijn in mijn hart afscheid van enkele collega’s. Zij denken er anders over, hebben een andere visie. Dat mag en kan, alleen wil ik dit helemaal niet. Een deel van mij wil dat alles blijft zoals het was. Verscheurd blijf ik achter en na het gesprek realiseer ik me dat afscheid nemen uit verbinding echt topsport is.

Misschien is het voor ons allemaal wel topsport, zo aan het einde van het jaar. Afscheid nemen van een ongelooflijk turbulent en nooit te vergeten jaar. Het nieuwe, onzekere jaar omarmen en niet weten wat ons daarin te wachten staat.

Een ding is zeker! Afscheid te nemen hoort bij het leven. Of het nu gaat om een dierbare, een vriendschap, een jaar, een huisdier of je baan. Wij kunnen dit omdat we flexibel zijn en meebewegen. Hoop putten uit stippen op de horizon. Dit geeft lucht, uitzicht en we leven weer ergens naar toe.

Dus in deze laatste column mijn magische tip. Hoe moeilijk het ook is, zet die stip ergens in 2021. Plant hem met heel je hart en omschrijf hem specifiek. Wat doe je daar? Wat zie je? hoor je en ervaar je daar in de toekomst? Leef er naartoe. Dit geeft hoop en energie. Ik wens jou dan ook veel mooie doelen in 2021. Laat de toekomst niet jouw koers bepalen maar bepaal die zelf. En leef ernaar!

Een mooi en gelukzalig afscheid van 2020 gewenst!

Column Tatiana van Rijswijk in Hart van Lansingerland week 50