Ik heb gebeld en gereserveerd en mijn agenda geblokt. Een hele middag op een terras! Ik sta nu al te trappelen om vanaf 28 april de lokale horeca met mijn komst te verblijden. En weet je wat, ik verplaats gewoon het hele Innervida kantoor naar een van de terrassen in Lansingerland. We gaan gewoon coachen en trainen in de buitenlucht.

Hoe mooi zou het zijn om beschouwend op een terras te zitten en te bekijken hoe blij we worden van een heel simpel getapt biertje. Ongewoon gewoon is dat.

Waarom is dit eigenlijk zo belangrijk voor ons? En waarom loopt het water me in de mond als ik denk aan een vers getapt biertje op een terras. Veel lekkerder dan een biertje thuis. Een terrasje pakken met familie of zakelijke afspraken, je even ontspannen en omringen met andere terrasgangers; het is een belangrijk sociaal onderdeel geworden van ons leven. Geïntegreerd in hoe we leven en willen leven. Vroeger, toen ik nog jong en onbedorven was, waren er minder terrassen en dronken wij dat drankje in een donkere kroeg en alleen tijdens vakanties. En anders gewoon lekker thuis, want dat was goedkoper.

We kunnen het terrasleven niet meer wegdenken uit ons leven. Het is een verlengstuk geworden van de woonkamer. Daarom hunkeren we naar dat ene moment. Daarmee wordt het terras een verlengstuk van onszelf. Een plek waar je ontmoet en anderen jou ontmoeten. Waar je werkt, een beetje woont en even zorgeloos leeft. Dat precies is de magie van een terras. Op een terras heb ik even geen zorgen en voel ik dat ik, omringd door anderen, echt leef. Met een zonnetje op mijn gezicht drink ik in gedachten nu al het versgetapt biertje en voel ik het verlangen naar 28 april. Ik ben er klaar voor! Zie ik je op het terras?

Hart van Lansingerland, 27 april 2021