Met de billen bloot

26 september 06.30 uur, Cape Town, Zuid Afrika in een geweldig huis aan de voet van de Tafelberg. Na een zeer koude douche – omdat de zon zich niet heeft laten zien de afgelopen dagen en daardoor de warmtesystemen van slag zijn – zit ik op mijn bed te denken aan wat de dag mij gaat brengen. Een dag waar ik al een jaar naar uitkijk en waar ik ook al een jaar met een beetje spanning naar toeleef.

Als je mij een beetje kent dan weet je dat ik mij altijd goed voorbereid. De Inspiratie speech is doordacht en met aandacht en compassie geschreven voor de bezoekers van dit tweedaagse congres. Advocaten, mediators, social workers, psychologen en therapeuten komen eens in de twee jaar naar dit unieke FAMAC congres waar Mediaton en Family Counseling centraal staan. De mens centraal, daar doen we het voor! De training is op maat gemaakt en geschreven voor deze doelgroep en de deelnemers kijken ernaar uit om op 29 september door mij meegenomen te worden in de methodiek van Circulair Leiderschap.

Maar goed, even terug naar de voorbereiding. Goede voorbereiding is het halve werk, zeg ik altijd. Dus maar weer eens Engelse lessen genomen, aan mijn uitspraak en articulatie gewerkt en de inspiratie speech zo geschreven dat ik me er comfortabel bij voel. Tenslotte, ik ben geen taalwonder en Engels is niet mijn moederstaal dus een beetje oncomfortabel voel ik me er wel bij. Maar met alle wijze tips, de steun van mijn Engels docent en de voorbereidingen met mijn team ben ik met een aantal Circulair Leiderschap boeken, de juiste benodigdheden en met mijn Killer Heals en nieuwe rode congres pak in de koffer goed voorbereid het vliegtuig in gestapt. Wat kan er tenslotte nu misgaan als je goed bent voorbereid…?

26 september 06.30 uur in Cape Town… Mijn rode congres pak heb ik al aan als ik voorover buig – met mijn nog natte haren – om iets uit mijn koffer te pakken. Ik hoor een raar scheurend geluid… waar komt dat vandaan? In een split second denk ik “shit, het is mijn nieuwe rode congres broek”. Ik durf niet te kijken en wacht heel even. Shit, ik die zo goed is voorbereid op vandaag. Van doordachte inspiratielezing, uitgezocht wie er allemaal naar het congres komen, een training geschreven specifiek voor deze doelgroep en met mijn rode pak en matchende Killer Heals kan er toch niets misgaan? Dus wel… Ik ben uit mijn broek gescheurd. De naad is losgesprongen. Slechte kwaliteit of een te klein pak? Ik denk het eerste want de tweede reden daar wil ik echt niet aan.

Maar goed, daar heb ik niet zoveel aan om 6.30 in de ochtend. Wat ga ik doen? Mijn competentie flexibiliteit is mijn redding. Samen met mijn analytisch vermogen doe ik een korte risico-inventarisatie. De losgetornde bilnaad lijkt niet verder los te gaan en het risico dat ik vandaag in mijn blote billen het podium op moet lijkt nihil te zijn. Zekerheid voor alles. Het is dan wel een enorme eer dat ze mij gevraagd hebben als inspirator voor dit congres en het is een fantastische ervaring, maar het voelt hier en daar toch wel een beetje oncomfortabel en misschien wel als met de billen bloot af en toe. Ik weet tenslotte hoe ik de deelnemers op een innovatieve wijze ga inspireren. En ik weet ook dat dat in Zuid-Afrika wel eens baanbrekend kan zijn.

Letterlijk met de billen bloot is het rond 15.00 uur mijn beurt. “The floor is yours”, zegt Martin mijn chairman. Met een losgetornde naad die niet verder is gescheurd (en gelukkig ook niemand ziet) en reservebroek in mijn tas kijk ik het publiek aan en maak contact. Ik ben goed voorbereid, ik voel de gezonde spanning, ik heb er zin! Mijn broek heeft het gehouden en ik heb vertrouwen in mezelf en mijn talent om te inspireren. Ik, Tatiana van Rijswijk, die gevraagd is voor dit congres. Wat een eer… Het ongewone gewoon maken; vandaag een klein beetje met mijn blote billen.

Tatiana van Rijswijk