Vrijdagmiddag, klaar voor het weekend. Nog even snel die brief van de bank bekijken. Ze kondigen aan dat ze het ondernemerskrediet beëindigen. Gelukkig heb ik het niet nodig gehad, maar het was voor mij als ondernemer toch een soort vangnet voor slechte tijden. Die lijken nu voorbij en ik heb afgelopen periode kunnen teren op 21 jaar buffer.

Ik realiseer me dat ik er boos van wordt. Plaatsvervangend boos in belang van alle ondernemers die bankieren bij de bank die pretendeert bij te dragen aan een betere wereld! Betere wereld en wij helpen u graag is de slogan! Hoe dan? Ik zie huilende ondernemers die niet meer weten hoe ze het rond moeten krijgen. Ik hoor ondernemers die het niet meer weten omdat zij geen nieuwe kredieten meer krijgen of opnieuw getoetst worden. Hoezo dan: samen, helpen en door dik en dun er voor elkaar zijn?

Ik had een omzetverlies van 78 procent tijdens de pandemie De buffer hielp maar het waren zware en onzekere maanden. Naast het omzetverlies konden wij onze passie, ons werk, veel minder uitoefenen dan we gewend waren. De voldoening die ik dagelijks uit mijn werk haal werd minder en ik merkte dat ik me anders voelde. Natuurlijk zie je dat niet altijd aan mij want ook ik heb niet altijd zin om me kwetsbaar op te stellen. Wat ik wel merkte is dat kwetsbaar durven zijn ook een enorme kracht is. Zowel in goede als in slechte tijden. Het helpt om zelf open te zijn en te begrijpen wie de ander echt is en wat hem of haar bezighoudt. We zijn tenslotte mensen. Door deze kwetsbaarheid onderscheiden we ons van dieren.

Dus ABNAMRO gaan jullie je ook kwetsbaar opstellen? In gesprek met de ondernemers die door de pandemie het krediet in het coronastaartje wel nodig hebben? De goede tijden komen er als het goed is weer aan ook voor mij en mijn bedrijf en hoe mooi zou het zijn dat ondernemend Nederland niet alleen in goede tijden de bank als vangnet ervaart, maar juist ook in slechte tijden?!

Tatiana

Hart van Lansingerland, 30 juni 2021