Ik ben met frisse tegenzin weer aan het werk gegaan. Tweeënhalve week zon, zee en strand op een geweldig Grieks eiland. Opstaan en doen waar ik zelf zin in heb. Natuurlijk houd ik rekening met manlief maar als je al 30 jaar getrouwd bent is het, twee zielen een gedachte. Dus wandelden wij elke ochtend naar onze favoriete strandclub, bestelden de hele dag waar we trek in hadden, sjokten we rond 18.00 uur met een bruine kleur terug en wandelden we het eelt van onze voetzolen. Geen agenda, geen dagelijkse structuur en veel lezen is het ultieme gevoel van vrijheid.

Alhoewel vrijheid… deze wordt soms beperkt door anderen want mensen doen uiteindelijk gewoon waar ze zelf zin in hebben en dat bleek.

Het hotel was achteraf niet de beste keuze, maar de kamer en VIP-lounge waren na een dik betaalde upgrade -omdat we vonden dat je in coronatijdperk niet met 300 anderen in een eetzaal zit- een goed besluit. Andere hotelgasten heb je niet in de hand en doen gewoon waar ze zelf in hebben. Ook de laatste avond. Wij zitten heerlijk te eten in ons geüpgraded restaurant, kijken recht vooruit en zien twee mensen in het zwembad intensief synchrone bewegingen maken. Ja, jij denkt nu wat ik dacht “dit kan niet waar zijn” en manlief denkt uiteraard hetzelfde. Iedereen zag het, dacht het en niemand deed iets.

Ik had hier niet om gevraagd en had zeker niet verwacht dat deze mensen onder het toeziend oog van zo’n 50 hotelgasten de liefde bedreven in het zwembad. Ga ik er iets van zeggen of niet? Ik nam het heft in handen, deed mijn slippers uit, liep in mijn nachtblauwe jurk naar het zwembad en sprak de twee geliefden streng toe. Ze schrokken, keken me quasi nonchalant aan en zeiden “we doen toch niks”

Ik liep terug naar onze tafel. De geliefden dropen af en ongeloof maakte plaats voor verwondering.

Nu ben ik pro-actief ingesteld en durf ik dit wel maar vind ik het ook lastig. Ik had hier niet om gevraagd. Iets in mij zei…”doe er iets aan”. Ik vond het spannend omdat ik niet wist wat zij zouden doen. Mijn intuïtie volgen en opkomen voor iets dat echt niet kan gaf mij een goed gevoel.

Mijn besluit…mijn innerlijke stem volgen en daarmee ruimte en vrijheid dagelijks voelen. Doe je mee?

Hart van Lansingerland 24 augustus 2021